8.0 Wir haben es nicht gewusst.

Na een paar dagen sturen zijn we in Cairns aangekomen, en aldaar hebben we eerst maar weer eens ons oud en vertrouwde hostel ' the woodduck' aangedaan. (u weet wel, van gastheer Ed Woodfret voor intimi) Ook hebben we enkele oude bekenden opgezocht bij ons stamcafe PJ O'briens. De zon deed goed zijn best, vandaar dat wij overdags te vinden waren bij de lagoon. Hoogtepunten op die dagen bestonden uit het keren van het (bronskleurend wordende) lichaam en af en toe een druppie zonnebrand op smeren ( klein beetje). Na enkele dagen vertoeven werd het idee geopperd de wagen in het verkoopcircuit te plaatsen, om zo een pensioengat goed te maken.
De criteria voor de nieuwe eigenaar van de auto waren miniem, de enige eis was dat de aanstaande eigenaar van Duitse en/of Franse komaf zou wezen. Om zo enige onopgeloste problemen uit de jaren '40/'45 recht te zetten, en wat Fransen betreft: om onze ergernissen te vereffenen vanwege het in de kleermaak zitten met een gitaar en 20 dreadlocks met de tong uit de bek hangende arrogante stinkvolk.(en omdat ze niet te verstaan zijn, natuurlijk ).

Zo gezegd, zo gedaan, diverse pamfletten werden opgehangen in meerdere hostels, en nadat de val zo'n 60 minuten stond belde de eerste geintereseerde Duitser al op; genaamd Marcus.

Deze snelle blizkrieg reactie viel ons rauw op ons dak, we moesten namelijk eerst nog diverse gebreken ,danwel lekkages camoufleren!! Dus gauw naar de 'SuperCheap Auto' (onze hoofdsponsor) om enige wondermiddels te verkrijgen, te weten: Bear's Stopleak ( in de radiateur) , Grey's Heavy Duty oliedrukverhogende olie ( zo dik als stroop) en natuurlijk een vaatje Tectaloy koelwater ( de goedkoopste) en een doos doeken om de onderkant olievrij te kunnen maken.
De hieropvolgende dag , lieve lezers, was de afspraak aldaar met 'de duitsers', Marcus schudde ons ferm de hand ( met de hakken tegen mekaar) en zijn kameraden Mikael en Johann testten ondertussen de diverse opties van de Pajero uit. Alles bleef zowaar werken tijdens deze testrit, de oliedruk bleef netjes op 3 bar ( ook stationair), de 4X4 schakelde niet uitzichzelf in tijdens het rijden, en ook de airco bleef ijskoud.(echt heel koud)

Tijdens deze proefrit, die nog bijna uitpakte in een kettingbotsing, probeerden ze ons onderuit te bieden, maar zo zijn we natuurlijk niet getrouwd, en het zijn en blijven duitsers natuurlijk. Het bod was $4000,- en daar bleef het bij.
Maar we we hadden nog meer gegadigden, er waren namelijk twee uitsmijters van PJ O'briens geinteresseerd. Deze Ieren van 2,10m en rondom getatoeerd zagen een ritje richting Adelaide wel zitten in de Pajero, maar wij zagen deze deal even iets minder zitten, omdat wij nogal graag weer eens terug zouden willen komen in PJ O'Briens.
Dus gingen we door naar de derde gegadigde: wederom een echte Duitser genaamd Fabian Franz, hij zou langskomen om 19.00u, dus: nog even gauw de wagen in een schoon parkeervak zetten rond 18.55u! Fabian had meteen al in de gaten dat hij had te maken met een buitenkansje, en besloot daarom ook maar geen proefrit te maken. Hij had immers vroeger zo'n auto in speelgoedformaat, dus wat kon er mis aan zijn? Eigelijk was Fabian zijn geld op, want hij had enkele weken hiervoor een busje gekocht maar volgens eigen zeggen was de staat van dit busje iets tegen gevallen, vandaar noemde hij hem ' Der Schroti'!
Fabian had duidelijk het fingerspitse-gefuhl wat betreft het aankopen van auto's.
Het bod van $4200,- werd geaccepteerd, maar Fabian kon nog niet over de brug komen met zijn geld, want eerst moest hij nog even zijn Opi und Omi anrufen, om de ontbrekende dollars nog even richting Australie op transport te zetten. Na een ferme handdruk zijn we dit heugelijke feit nog eerst maar eens wezen vieren met een paar overheerlijke VB Pints bij PJ's.
De daarop volgende maandag werd de transactie voltooid, en was Fabian de trotse eigenaar van een '92 Pajero met 2 parkeerboetes , 3 tolboetes , en 2 boetes voor het rijden over de Sydney Harbour Bridge.

Al hadden we 15 Pajero's gehad, dan hadden we ze waarschijnlijk allemaal gesleten, want ze gaan als warme broodjes. Wij kenne twee niet nader te noemen backpackers ( die krullebol en die neus ) die al 2 maanden terug zijn in NL en nog steeds hun auto niet verkocht hebben, maar dat terzijde.

Voor de zekerheid zijn we maar even ' ondergedoken' in een ander hostel, dit om de eventuele 'slag om woodduck' te vermijden. Ons nieuwe hostel wat het Bellview aan de esplanade van Cairns, met uitzicht op de lagoon en de zee. Vanuit hier hebben we diverse tripjes weten te boeken, zo zijn we even wezen Bungy-Jumpen bij Aart Jan Hackett. Om te beginnen werden we eerst gewogen, wat plomp natuurlijk won, met luuk als goeie tweede, nick daarintegen was in de verste verte niet te bekennen,en wij adviseren hem dan ook bij deze wat meer shnitzels ( en andere vette zooi, voor zo ver dat nog kon ) te vreten. Voor een close up van dit geheel, zie de fotos.

Ook zijn we wezen snorkelen en duiken op het Great Barrier Reef, ( de vorige keer dat we in Cairns waren hadden we ons verslapen voor deze trip, vandaar dat we nog een poging deden). Dit was harstikke geinig, maar ook hier kwamen we weer in aanraking met een ander volk wat we vanaf nu niet meer moeten: Chinezen, of eigelijk alle aziaten. ( oke beetje kort door de bocht ) maar je wordt ze goed zat. Na een paar uur snorkelen, hebben we een intro-duik gedaan, onder begleiding van een PADI-instructeur, Luuk kreeg het niet voor mekaar om z'n astma longetjes te klaren en baggerde de eerste keer dan ook zijn volledige duikbril vol met snot, dus die moest even afhaken.
Het duiken was een gave ervaring, maar na deze dag rezen er bij ons toch wel vragen hoe sommige mensen hun duikbril waterdicht op hun hoofd kunnen houden, ivm omvang van neus of hoofd.
U kunt de fotos van deze prachtige dag bekijken in ons fotoboek, want we hadden namelijk een onderwatercamera gehuurd bij WetRez ( u weet wel ).

Later die week zijn we nog met een Pubcrawl meegeweest, waar je $20,- betaalde en dan overal een gratis biertje kon halen en een brok pizza als je je pubcrawl t-shirt aan had. Deze avond werd overstemd door lastige ieren, een fenomeen waar wij al bekend mee waren, dit konden wij natuurlijk wel waarderen, en deed ons vooral denken aan ene T.0kkerman die ook zijn eigen bier tapt wanneer de barman zijn blik even afwend. Ook kunnen ieren heel aardig vloeken, iets wat diezelfde T. Okkerman, en eigelijk de rest van de jongens ook niet geheel vreemd is.

De dagen erna werden ingevuld met kopen van souvenirs en het uitgeven van ons laatste geld,natuurlijk moesten wij wat prachtige hoeden aankopen en ander prullaria.

Terwijl u dit verhaal nu zit te lezen , zijn wij al geland op marocco airport ( schiphol) alwaar we waarschijnlijk lang hebben moeten zoeken naar een niet-multiculturele taxichauffeur , gewoon een arie, een jos of een henk van mijn part, om ons thuis te brengen.

U zit nu natuurlijk te denken ' ik zei toch dat ze eerder thuis zouden komen ' en inderdaad, u had weer gelijk, maarja, u heeft er ook zo'n 6 maanden over na kunnen denken.....
Hakkie, Takkie en Popie de zouteloze clown kunnen toch niet ontbreken op het Clown-seminar, te teckop, 28 augustus aanstaande ?? Bovendien zijn er nog twee meiden ( en een chevelle) die ons wel een beetje zijn gaan missen, en ook wij missen deze 3 beauty's ook onderhand wel natuurlijk!!!

We hebben een fantastische tijd gehad, en we hopen u allen weer tegen te komen en zullen u tot in den treure vervelen met onze verhalen. Bedankt voor het lezen van al deze onzin de afgelopen maanden, we hopen dat we niet alle bevolkingsgroepen op de hele wereld afgezeken hebben, maar we denken dat we wel op zo'n 35% zitten, onze excuses daarvoor.

De groeten he!!!!